วันอนุรักษ์เสือโลก 29.07.2018

เสือ สัตว์ที่ดูทรงพลัง ยิ่งใหญ่ หรืออาจจะน่ากลัวสำหรับบางคน แต่แท้จริงแล้ว สิ่งที่เราควรกลัวจริง ๆ นั้น น่าจะเป็น “มนุษย์” มากกว่า

ที่ผ่านมามนุษย์เคยล่าเสือโคร่งจนเหลืออยู่ไม่ถึง 3,000 ตัว

เขี้ยวและเล็บถูกนำไปทำเครื่องประดับหรูหรา หนังไปทอเป็นเสื้อขนสัตว์และพรมราคาแพง

แม้กระทั่งอวัยวะส่วนนั้นก็ยังถูกนำไปกิน โดยเชื่อกันไปเองว่าเป็นยาอายุวัฒนะที่เพิ่มกำลังวังชาได้

หลายตัวถูกจับไปเป็นสัตว์เลี้ยงของคนรวย อยู่ในคณะละครสัตว์ การแสดงโชว์ หรือให้คนมาถ่ายรูปด้วย

แม้แต่สวนเสือหรือศูนย์อนุรักษ์บางแห่งที่ดูแลเสือไม่ดี จนถึงขั้นลักลอบซื้อขายเสืออย่างผิดกฎหมาย

จากการสำรวจล่าสุดพบว่า มีเสือที่เคราะห์ร้ายในกลุ่มนี้จำนวนราว 8 พันตัว ซึ่งมากกว่าเสือที่อยู่ในป่าเสียอีก!

และจะปล่อยกลับสู่ธรรมชาติก็ไม่ได้ เพราะมันใช้ชีวิตในป่าไม่เป็นแล้ว

ทว่า จำนวนที่ลดลงก็เป็นแค่ปัญหาส่วนหนึ่งเท่านั้น

ถิ่นที่อยู่อาศัยของเสือต่างหากที่เป็นเรื่องใหญ่

ทุกวันนี้ พื้นที่ป่าซึ่งเหมาะแก่การอยู่อาศัยของเสือโคร่งเหลือเพียง 7% จากพื้นที่ป่าสมัยก่อนเท่านั้น

เมื่อจำนวนป่าไม้ลดลง พื้นที่ป่าก็จะขาดความอุดมสมบูรณ์ ป่าเล็ก ๆ หรือป่าที่กลายเป็นหย่อม ๆ ไม่สามารถรองรับเสือได้ เพราะเสือต้องการอาณาเขตดินแดนของตัวเอง ต้องมีสัตว์ให้ล่าได้พอ มีแหล่งน้ำในการดำรงชีวิต

เสืออยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหาร ถ้าไม่มีเสือ สัตว์ใหญ่เช่น เก้ง กวาง หมูป่า วัว กระทิง ก็จะเพิ่มจำนวนมากขึ้น กินพืชผักผลไม้มากขึ้นจนขาดแคลน กระทบต่ออาหารของสัตว์เล็กสัตว์น้อย นก และแมลง รวมไปจนถึงมนุษย์ก็ได้รับผลกระทบจากการขาดแคลนนี้เช่นกัน

เมื่อเราทำลายธรรมชาติ ไม่เพียงแค่ส่งผลกระทบต่อเสือโคร่งเท่านั้น

แต่มันยังส่งผลกระทบในวงกว้างไปยังสัตว์ทุก ๆ ตัว และสุดท้ายก็วนมากระทบมนุษย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้